— Przepraszam was na chwilę — zawołał do wewnątrz — muszę pójść do młyna.
Czytaj więcejIle rozpaczy może się mieścić w kilkunastu wyrazach, tyle w niej jest.
narzuty na łóżko 220x240 - Platon osiągnął przydomek „boski” za powszechnym przyzwoleniem i nikt nie pokusił się mu go pozazdrościć: owo Włosi, którzy się chlubią i ze słusznością, iż mają pospolicie umysł bystrzejszy i sąd zdrowszy niżeli insze współczesne im narody, uczcili świeżo tymże samym mianem imć Aretina, u którego poza sposobem mówienia trefnym i nadzianym szpileczkami zmyślnymi w samej rzeczy, ale nader wyszukanymi i sztucznymi i poza niejaką elokwencją nie widzę nic, co by było ponad innych autorów jego czasu: wiele tedy brakuje, aby miał się zbliżyć do owej starożytnej boskości.
— To biedne dziecko tak niedawno znalazło się na świecie, że nic a nic nie rozumie, co my mówimy, najdroższa Antonino. — A jak komu bieda, to musi cierpieć — dorzucił naostatek Połaniecki, idąc widocznie za biegiem własnych myśli. Dama ta rozmiłowana jest w antykach i, choć Izraelitka, nie gardzi żadnym przedmiotem należącym do rytuału kościelnego, jeżeli przedmiot ten odznacza się starożytnością lub artyzmem. Kobiety przez cały wielki post mięsa nie jedzą, jeszcze suszą. Jednakie rzeczy można czynić z różnym wysiłkiem i rożnym napięciem woli; jedno idzie bardzo dobrze bez drugiego. — A może ktoś cię obraził lub skrzywdził — Nie — odpowiedział Achiles.
Jakoż Ammianus Marcellinus powiada, iż cesarz Julian skazał dziesięciu żołnierzy, którzy podali tył w bitwie przeciw Partom, aby im odjęto szarżę, a potem stracono śmiercią, wedle powiada praw starożytnych.
Stołuje się w kuchni studenckiej; potem ma jakieś dwie lekcje. — Znowu pleciesz niedorzeczności. Mniemam, iż pobudką tego sądu mógł się stać ów wielki i świetny blask imion rzymskich, którym mamy nabitą głowę; nie wydaje się nam, by Demostenes mógł dorównać chwale konsula, prokonsula i kwestora onej wielkiej republiki. W tej chwili, gdy już spokojniej rozmyślam nad tą radością, widzę, że składała się ona z Bóg wie ilu czynników. Tymczasem dojechali do Tre Fontane. — Racz, pani — rzekł namiętnie — przejść ze mną do kaplicy. Z miasta napływały coraz większe fale ludu i zajęły plac naprzeciw starego mostu. Jedni byli stronnikami faraona i wrogami kapłanów, drudzy — burzyli się przeciw Fenicjanom. Związek ten i harmonię między nimi utrzymuje wspólny wszystkim bez wyjątku, rzeczywistą wszystkich istotę stanowiący i wszystkie do jednej sprowadzający całości — pierwiastek Nieskończoności”. — To się znaczy, że pan podskarbi w areszt wzięty… Hetman wielki aresztował polnego — mówił Zagłoba. — Ale on ciągle przesiaduje za domem.
Czyż nie tak mówią, panie doktorze? — W to wierzą kumoszki — odrzekł doktor Fornerol. Jest u Przybyszewskiego gest typowego przywódcy pokolenia, który nie argumentuje, lecz rzuca gorączkowe, wyolbrzymione hasło: „Naga dusza”. Skoro filozofia nie umiała znaleźć żadnej drogi ku spokojności, która by była dobra wszystkim, niech każdy szuka jej oddzielnie. Oczy olśniewały od migotania włóczni, od błysków mieczów. Tak bardzo przeładowaliśmy piękność i bogactwo jej dzieł swymi wymysłami, żeśmy ją zgoła ze wszystkim zdusili: toteż wszędzie, gdzie lśni się w swej czystości, dziwny wstyd zadaje naszym czczym i swowolnym zakusom. Przez podróż przyjdzie zupełnie do siebie i gdy wróci, my przyjmiemy go, jakby nic nie zaszło, a obcy będą w nim przede wszystkiem widzieli bogatego panicza”. Przynosi ona wstęp do ciemnego niepokoju. Taka, jaką mój pan miał na myśli. Ja nie będę tak umierał, bo nie mam takich podstaw życiowych, które mi by wystarczyły nawet w godzinę śmierci. W którychś tam niższych klasach gimnazjalnych uczył mię przyrody. chłopów, kończyli na tem, że się spijali wódką po karczmach. compensa polisa
Z kolei szkic literacki Stanisława Rzewuskiego o Bourgecie w roku 1885 w pierwszej swej części prawie w całości poświęcony Baudelaireowi był jednym z pierwszych chyba polskich głosów o dekadencji.
— Jutro będę u niego. — Dobry cadyk jest dobry dla siebie i dobry dla bliźniego. Niech dostanie klapsa z ręki Aarona. Chcę umrzeć, leżąc na tobie, tak, właśnie tak. Wreszcie ciekawość przemogła. A bał się, a nie wierzył, a nie ufał.